No.88　ジャヤナギ

ジャヤナギ

このヤナギと龍神様の祠は周辺住民によって大切に守られてきた。遍照院の工藤智教住職は、かつては幾本かあったようだと推測している。『大館舊記(きゅうき)』に「城濠蛇柳の事也昔には秋田藩と兄弟連根すという濠の内に大きな朱鯉が居ったと思ったらそれが朱蛇であったとか明治戊辰から己午と三ヶ年大館公の御共をして後昇天すとか。(現在の蛇柳は二代目の柳なり明治四十二年秋頃親株は一夜の大嵐のために折られたるを拙者(編者である中村賎雄氏)大館小學校に俸職中保護して現在に至らしむ)」とある。

Jayanagi

This jayanagi (willow) and dragon shrine here has been carefully watched over by the local residents over the years. The chief priest of Henjoin Temple, Tomonori Kudo, speculates that there used to be several of these willow trees.
In “Odate Kyuki,” it states: “Jayanagi is a type of willow in the Akita Domain in which the roots are entangled together with that of another willow. The name jayanagi (snake willow) comes from the fact that long ago, inside the moat of the castle where the willow grew, it was thought that there was a large red carp, but it turned out to be a red snake. This red snake lived in the moat for three years from 1868 to 1871, serving under the Duke of Odate before dying.” (The current jayanagi is the second generation willow. In the autumn of Meiji 42 (1909), the mother willow was ravaged due to a heavy storm overnight. The willow exists today thanks to Shizuo Nakamura who looked after the willow while working at Odate Elementary School.)

蛇柳

这棵柳树和龙神祠一起受到周边住民的保护。遍照院的工藤智教住持推测除此之外从前应该有好几棵。
在《大馆旧记》中有记载为：城濠蛇柳与从前秋田藩的柳树为同根兄弟。众人以为柳树所在城的濠中有朱鲤但实为朱蛇。从明治戊辰年开始到巳、午（1868-1870）的3年间，朱蛇侍奉大馆公后升天而去。（现在的蛇柳为第二代柳树。明治42年（1909）秋季，母树在一夜之间被一场大风暴吹折，在下（编者中村贱雄氏）供职于大馆小学校期间保护其枝条，才有今日。

長柱柳

這株長柱柳與龍神祠自古受到周邊居民細心照顧。遍照院的工藤智教住持推測，當地曾有過不止一株長柱柳。
《大館舊記》中記載「城濠蛇柳昔與秋田藩的長柱柳兄弟連根，見濠內有朱紅大鯉，實為朱蛇也。明治戊辰年至巳年（1868～1870）與大館公同伴三年後昇天。（現存蛇柳為第二代，因明治42年（1909）秋天夜裡一陣狂風暴雨使得母株被吹斷，由在下（筆者中村賤雄）於大館小學校任職期間照護至今）」。

ต้นจะยานางิ

ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในบริเวณนี้ได้ทำการปกป้องต้นยานางิต้นนี้และศาลเจ้าเทพเจ้ามังกรมาอย่างดี พระโทโมะโนริ คุโด แห่งวัดเฮนโจอินคาดว่าในสมัยก่อนน่าจะเคยมีอยู่หลายต้น ใน “บันทึกโบราณของโอดาเตะ” กล่าวว่า “ต้นโจโคจะยานางิต้นนี้ ว่ากันว่ามีความสัมพันธ์เป็นพี่น้องกับต้นยานางิที่แคว้นอากิตะ สมัยก่อนเชื่อว่ามีปลาคาร์ฟแดงขนาดใหญ่อาศัยอยู่ในคูปราสาท แต่จริงๆ แล้วเป็นงูสีแดง ว่ากันว่างูตัวนี้ทำหน้าที่รับใช้ตระกูลโอดาเตะตั้งแต่ปีเมจิสึจิโนะเอะทัตสึ (1868) จนถึงปีมิอุมะ (1870) เป็นเวลา 3 ปีแล้วก็ตายจากไป ในปัจจุบันต้นจะยานางิต้นนี้เป็นต้นยานางิรุ่นที่สอง เนื่องจากเกิดพายุใหญ่ในฤดูใบไม้ร่วงปีเมจิที่ 42 (1909) ทำให้กิ่งหลักหักลงมาในชั่วข้ามคืน ผม (ผู้เขียน นากามุระ ชิซึโอะ) จึงดูแลในระหว่างช่วงที่ทำงานอยู่ที่โรงเรียนประถมโอดาเตะ และมาจนถึงทุกวันนี้”

왕버드나무

이 왕버드나무와 용신(龍神) 사당은 주변 주민들에 의해 소중하게 지켜져 왔다. ‘구도 도모노리’ 헨조인 주지의 추측에 의하면 예전에는 여러 그루가 있었다고 한다.
<오다테 구기(옛 기록)>에 ‘시로호리자야나기(성 해자 왕버드나무)는 옛날에 아키타 번(藩)에 있던 버드나무와 형제 관계였다. 그 성 해자 안에 큰 붉은 잉어가 있나 했더니 실은 붉은 뱀이었다고 한다. 그 붉은 뱀은 1868년부터 3년간 오다테공을 모신 후 죽었다고 전해진다. (현재의 왕버드나무는 2대째. 1909년 가을 경에 하룻밤의 폭풍으로 큰 줄기가 꺾인 것을 나카무라 시즈오 씨(<오다테 구기> 편집자)가 오다테 초등학교 재직 중에 보호하여 지금에 이름’이라고 기록되어 있다.)’